13 نوامبر 1998، کشف هزارمین تپ‌اختر در کهکشان ما توسط رصدخانه جودرل بانک، دانشگاه منچستر، بریتانیا اعلام شد.
تیم محققان متشکل از ستاره‌شناسان بریتانیا، استرالیا، ایتالیا و ایالات‌متحده آمریکا بود. آنها کهکشان راه شیری را برای تپ‌اخترهای رادیویی جدید با استفاده از تلسکوپ رادیویی پارکز 64 متری در نیو ساوت ولز، استرالیا بررسی کردند.
در اوایل سال 1997 یک گیرنده «چند پرتو» روی پارکز نصب شد. این به اخترشناسان اجازه داد تپ‌اخترها را بسیار سریع‌تر از قبل پیدا کنند. استفاده از آن مثل این است که بیش از 12 تلسکوپ رادیویی غول پیکر در لحظه کار کنند.
به لطف این سیستم جدید و پیشرفته، بررسی تپ‌اخترهای جدید با سرعتی بیش از 10 برابر بیشتر از هر جست‌وجوی قبلی امکان‌پذیر شد. آنها به‌طور متوسط در هر ساعت رصد، یک تپ‌اختر جدید پیدا کردند.
تپ‌اختر، هسته فروپاشیده یک ستاره عظیم است که در یک انفجار ابرنواختری به زندگی خود پایان داده است. این اجرام فوق‌العاده چگال با وزنی بیشتر از خورشید ما، پرتوهایی از امواج رادیویی تولید می‌کنند که مانند یک فانوس دریایی، اغلب صدها بار در ثانیه، دور آسمان می‌چرخند.
تلسکوپ‌های رادیویی یک زنجیره منظم از پالس‌ها را دریافت می‌کنند، زیرا پرتو به‌طور مکرر از زمین عبور می‌کند، بنابراین اجرام به‌عنوان یک سیگنال رادیویی ضربانی مشاهده می‌شوند.
